...na kotoruj byłaby muzyka dla ditiatok, i moje diêti, kotoryje velmi lubiat słuchati muzyki ditiačuj i spivati, i tańcuvati, miêliby svoji piesni. A tut - majut ono polśkije i angliskije, z jazykov, kotryje słyšat u chati. Pravda, trochi repertuaru pudlaśkoho znajut, bo amal što noč słuchajut, jak mama im spivaje, no ne možna že žadati od ditiata, u kotoroho raznoje kulturnoje okruženije, što ne bude lubiło toho, što lubiat prosto diêti. I takije płyty je u nas - posłuchati, do ich potańcuvati, no po-pudlaśki ono folklor typovy, a to ne je dla małych takajaž znou super rozryvka.
Oj, byłaby takaja płyta super vołočebnym na Velideń...
Pokazywanie postów oznaczonych etykietą blog po pudlaśki. Pokaż wszystkie posty
Pokazywanie postów oznaczonych etykietą blog po pudlaśki. Pokaż wszystkie posty
piątek, 26 kwietnia 2019
czwartek, 21 lutego 2019
Šče my ne propali!
Na moje małoj hospodarci domašniuj roboty po vucha.
A čas jak dikij biežyt.
Vitkie 2 hodiki ispołniłoś, Nataškie tut zara na vesnu 4 bude.
Radosno byvaje, i sumno byvaje.
V subotu 40 dion, jak moja ostatnia babula pomerła.
Nema v mene uže ni baby, ni diêda.
Nema nikohutkoho, chto vyros na našuj rodinie, poka našy bat'ki povyjizžali v horody so svoich rôdnych viosok.
Nema nikohutkoho, dla koho hovoryti po-pudlaśki zausiody buło najnurmalniêjšym v sviêti, a pôlśki było nenaturalnym.
Pokolenije peresunułosie.
My sobiê sidimo v našuj Gdyni i ždemo, koli nastupnyj raz na Rodinu pojedem.
A byli i na verasień, koli naš diadia iz Australii prijichav pośle amal 30 liêt, a my jomu joho Rodinu pokazyvali. Byli i na zapusty, i na Ruzdvo.
Jakže by inakš.
Što deń diêtki svoje movy słuchajut od mene (a byvaje, što i našy Tato po-pudlaśki zahovorat), što večur słuchajut skazki po-našomu i piesień narodnych v roli kołychanok.
Nataška tak hovoryt: "Mamo, chrebet Tobie vidno!". I "zaspivaj mnie >>luli,luli!<<"
Vitik mało pokul hovoryt, no po-našemu vsiutko ponimaje, a jakže.
Deržymoś.
Rodina u nas zausiody žyvaja, chotia na blogie tišyna.
wtorek, 27 lutego 2018
Rodina, ech Rodina.
Pud konieć stycznia i na poczatku lutoho znou my 3 tyžni pobyli na Rodinie. Ono, jak raz, diêtki pochvoriêli, i z tych troch tyžniou praktyčno vsio prosidiêli u chati.
Dobre, što byli u Baby i Diêda, ono zza toho chvorienija ne udałosia za velmi z Rodiny pokorystati.
Teper znou vybirajemsia. I znou divlusia v interneti i šukaju, štož tut cikavoho moža bude deś, jakijeś zdarienija, štoś čy dla velikšych, čy dla menčych.
A v hołovnuj miere - hovorymo po svojomu. Je dla mene velmi cikave, jak to našu Natašku odbirajut u jaslikach (u žłobkovi, značyt), koli vôna tak cełyj čas dvie movy miešaje. Ale pokul nichto ne pytał, čom moje ditia kaže "hołodna", "majem", "skazał", "tut", "chodi" i tak daliêj.
A my, štož - ne perestajemo praktykuvatisa v rodnuj movi. Vopreki vsiem i vsiemu - ludiam, kotoryje toho ne rozumiejut i obstanovci, v kotoroji naša mova vmiraje razom z pokolenijem našych dieduv.
Koliś, davnym davno, pryhotoviła ja dla Vas trochu perekładuv, kotorych ne pospiêła vkinuti na svoj dysk, i vôny mnie deś popropadali v całum štodzionnym šumi. Ale, znajete, što ja roblu? Na štodeń?
Jakuju knižku ne voźmu, a najbulš maju polškich, trochu biełoruskich i ukraińśkich - čytaju dietkam po pudlaški - čy to stiški, čy proza. Jak? Normalno, "na žyvcia". Z prozoju liêhko, hôrš z poezjieju, ale tut, jak neskolki raz navat trudniejšyj stišok popade, to za kotorymsia razom vže prychodit v hołov dobryj perekład. I ide jak zołoto - dietki słuchajut i im podobajecce.
Vopreki vsiemu, dorohije.
Vopreki tomu, što moji dietki budut neuzabavi odnymi z nemnohich ludi, kotoryje po našomu hovorat.Vopreki tomu, što naša mova poddajecce polonizacji i navat u starych hovorunuv, jakimi je pokolenije našych bat'kuv, čuju ja vže mnoho polonizmuv.
Vopreki tomu, što poza mnoju i moimi bat'kami nema nikohutkoho kruhom, ni sredi znakomych ni v siêmje, chto z moimi dietmima chotiełby po našomu hovoryti. No ono jak časom popade jakajaš neznakomaja babula, kotoraja štoš po pôlški zrazu načynaje a ja prostuju, što nie, što vôny po svojomu umiejut.
I vopreki tomu, što naša sobstviennaja rodnaja mova, kotoroju našy bat'ki z chatuv povynosili, dla ich samych stajecce čymsia egzotyčnym.
Ale. Svoich znakomych i siemju naučyła ja vže - smsy pišu po pudlaški. Chto ono choče zo mnoju po pudlaški hovoryti čerez telefon čy na žyvo i ne zavoročaje mnie sraki, čy maje siête sens čy nie - z tym ja tak i hovoru.
Svoju mamu ja naučyła narešti za siêtych paru liêt - ne ustydatisia i vsiudu zo mnoju po svojomu hovoryti. Čy to u velikum horodi, čy to v Hajnuvci, čy to de na viošci. Bož to, strach podumati, ale i na vioškach u nas vže ne znaješ, čy jak do koh mołodšoho jak sam starik, po po svojomu zahovoryš, to čy odkaže.
Tak to je.
Napisał spadar Maksimjuk cikavyj, smutnyj ale jakže sopraudnyj artykuł na temu toho, jak dołho šče naša mova bude diejničati v svojuj žyvoji formi. (Tut zaprašaju do lektury). Štož... ne je to vesiêła perspektyva, ale realistyčnaja. A vsiorumno spadar Maksimjuk ne ustaje v svojeji raboti i razom z druhimi autorami pudtrymuje našu movu na svojeji storonci, na kotoroju ja z ochvotoju zahladaju. Je tam mnoho raznych skarbuv, a pudlaškaja klaviatura to odion i z nich. I toju klaviaturoju ja narešti načała korystatisie. Samaja radost'. A to, ščyro skazavšy, odnoj z pryčyn, dla kotorych tak ciažko było mnie časom prysiesti pisati, było ne ono to, što času mało i utomlena čut' ne cełyj čas, ale tak same to, što cełyj čas treba było tyje sokraščenijia klaviaturovy pomniti, kob našy litery pisati.
Ne viêdu, jak ja tuju klaviaturu proziahała do sich pôr, tak čy inakš - dvum spadaram Maksimjukam velikie dziakuju za jije!
Znakoma Ukrainka, kotoraja sama piše artykuły do haziety svojoho menšestva, kaže mnie nedavno - pišy! Chaliêra, pišy, ne perestavaj pisati. Koli tolki maješ dumok, to davaj, pišy. Štož. Racja. Ne perestanu. Vsio šče mnie tyje knižki dla diêtok maratsia. Vsio šče viêru, što deš šče je takije variaty jak ja, kotoryje chočut peredati svoim dietkam samoje važnoje, navat, jak žyvut daliêko od rodiny.
Tak što, Dorohije Čytačy - voročajemosia na koliśni tory i bačymosia znou nedołho. Ja pišu, a Viête čytajte. Majete ochvotu - komentujte. I sami sobiê i miž soboju po pudlaški pište. Da spatkanija.
Dobre, što byli u Baby i Diêda, ono zza toho chvorienija ne udałosia za velmi z Rodiny pokorystati.
Teper znou vybirajemsia. I znou divlusia v interneti i šukaju, štož tut cikavoho moža bude deś, jakijeś zdarienija, štoś čy dla velikšych, čy dla menčych.
A v hołovnuj miere - hovorymo po svojomu. Je dla mene velmi cikave, jak to našu Natašku odbirajut u jaslikach (u žłobkovi, značyt), koli vôna tak cełyj čas dvie movy miešaje. Ale pokul nichto ne pytał, čom moje ditia kaže "hołodna", "majem", "skazał", "tut", "chodi" i tak daliêj.
A my, štož - ne perestajemo praktykuvatisa v rodnuj movi. Vopreki vsiem i vsiemu - ludiam, kotoryje toho ne rozumiejut i obstanovci, v kotoroji naša mova vmiraje razom z pokolenijem našych dieduv.
Koliś, davnym davno, pryhotoviła ja dla Vas trochu perekładuv, kotorych ne pospiêła vkinuti na svoj dysk, i vôny mnie deś popropadali v całum štodzionnym šumi. Ale, znajete, što ja roblu? Na štodeń?
Jakuju knižku ne voźmu, a najbulš maju polškich, trochu biełoruskich i ukraińśkich - čytaju dietkam po pudlaški - čy to stiški, čy proza. Jak? Normalno, "na žyvcia". Z prozoju liêhko, hôrš z poezjieju, ale tut, jak neskolki raz navat trudniejšyj stišok popade, to za kotorymsia razom vže prychodit v hołov dobryj perekład. I ide jak zołoto - dietki słuchajut i im podobajecce.
Vopreki vsiemu, dorohije.
Vopreki tomu, što moji dietki budut neuzabavi odnymi z nemnohich ludi, kotoryje po našomu hovorat.Vopreki tomu, što naša mova poddajecce polonizacji i navat u starych hovorunuv, jakimi je pokolenije našych bat'kuv, čuju ja vže mnoho polonizmuv.
Vopreki tomu, što poza mnoju i moimi bat'kami nema nikohutkoho kruhom, ni sredi znakomych ni v siêmje, chto z moimi dietmima chotiełby po našomu hovoryti. No ono jak časom popade jakajaš neznakomaja babula, kotoraja štoš po pôlški zrazu načynaje a ja prostuju, što nie, što vôny po svojomu umiejut.
I vopreki tomu, što naša sobstviennaja rodnaja mova, kotoroju našy bat'ki z chatuv povynosili, dla ich samych stajecce čymsia egzotyčnym.
Ale. Svoich znakomych i siemju naučyła ja vže - smsy pišu po pudlaški. Chto ono choče zo mnoju po pudlaški hovoryti čerez telefon čy na žyvo i ne zavoročaje mnie sraki, čy maje siête sens čy nie - z tym ja tak i hovoru.
Svoju mamu ja naučyła narešti za siêtych paru liêt - ne ustydatisia i vsiudu zo mnoju po svojomu hovoryti. Čy to u velikum horodi, čy to v Hajnuvci, čy to de na viošci. Bož to, strach podumati, ale i na vioškach u nas vže ne znaješ, čy jak do koh mołodšoho jak sam starik, po po svojomu zahovoryš, to čy odkaže.
Tak to je.
Napisał spadar Maksimjuk cikavyj, smutnyj ale jakže sopraudnyj artykuł na temu toho, jak dołho šče naša mova bude diejničati v svojuj žyvoji formi. (Tut zaprašaju do lektury). Štož... ne je to vesiêła perspektyva, ale realistyčnaja. A vsiorumno spadar Maksimjuk ne ustaje v svojeji raboti i razom z druhimi autorami pudtrymuje našu movu na svojeji storonci, na kotoroju ja z ochvotoju zahladaju. Je tam mnoho raznych skarbuv, a pudlaškaja klaviatura to odion i z nich. I toju klaviaturoju ja narešti načała korystatisie. Samaja radost'. A to, ščyro skazavšy, odnoj z pryčyn, dla kotorych tak ciažko było mnie časom prysiesti pisati, było ne ono to, što času mało i utomlena čut' ne cełyj čas, ale tak same to, što cełyj čas treba było tyje sokraščenijia klaviaturovy pomniti, kob našy litery pisati.
Ne viêdu, jak ja tuju klaviaturu proziahała do sich pôr, tak čy inakš - dvum spadaram Maksimjukam velikie dziakuju za jije!
Znakoma Ukrainka, kotoraja sama piše artykuły do haziety svojoho menšestva, kaže mnie nedavno - pišy! Chaliêra, pišy, ne perestavaj pisati. Koli tolki maješ dumok, to davaj, pišy. Štož. Racja. Ne perestanu. Vsio šče mnie tyje knižki dla diêtok maratsia. Vsio šče viêru, što deš šče je takije variaty jak ja, kotoryje chočut peredati svoim dietkam samoje važnoje, navat, jak žyvut daliêko od rodiny.
Tak što, Dorohije Čytačy - voročajemosia na koliśni tory i bačymosia znou nedołho. Ja pišu, a Viête čytajte. Majete ochvotu - komentujte. I sami sobiê i miž soboju po pudlaški pište. Da spatkanija.
wtorek, 11 lipca 2017
Nauka ne ide u liês - č. 2.
I šče trochu Nataški: "Siête", "Mama, Wikuś spit?", "sinij", "paki" (praniki), "miška" (miedviêd').
"Mama, upało!"
I tak budu dopisyvati, kob Viête mohli počytati i kob samomu ne zabyti :)
"Mama, upało!"
I tak budu dopisyvati, kob Viête mohli počytati i kob samomu ne zabyti :)
czwartek, 29 czerwca 2017
Nauka ne ide u liês
Pudlaśki słovar mojeji dočuški:
"idu", "tut", "zobač" (z akcentom na "a" - spolonizovane "diviś"), "bačka" (sobačka), "kotik", "loko" (mołoko), "maju", "ručki", "nožki".
Jasne, što najbôlš hovoryt po pôlśki - takoje u jije najvelikše jazykovoje okruženije. Ale po našomu ponimaje vsio, što do jije hovoryti i probuje tyje i mnoho druhich słov sama.
Mnoho u nas diêłov, tomu pokul ciažko ot tak siêsti i napisati. I na rodinie ne byli od maja. Ale - pro sioje mohu skazati praudu - naša mova i kultura zausiody hołosono zvučat u nas u chati, navat koli my daliêko od Rodiny, a na blohovi tišyna!
"idu", "tut", "zobač" (z akcentom na "a" - spolonizovane "diviś"), "bačka" (sobačka), "kotik", "loko" (mołoko), "maju", "ručki", "nožki".
Jasne, što najbôlš hovoryt po pôlśki - takoje u jije najvelikše jazykovoje okruženije. Ale po našomu ponimaje vsio, što do jije hovoryti i probuje tyje i mnoho druhich słov sama.
Mnoho u nas diêłov, tomu pokul ciažko ot tak siêsti i napisati. I na rodinie ne byli od maja. Ale - pro sioje mohu skazati praudu - naša mova i kultura zausiody hołosono zvučat u nas u chati, navat koli my daliêko od Rodiny, a na blohovi tišyna!
niedziela, 26 marca 2017
Vesna znôv pryšła!
Dorohije,
trochu ja tut pomołčała - nu dołho mene ode i ne było na blohovi. No spasibo, što vsirumno chto-nechto časom šče i zahladaje. A čom mene ne było?
Nu, narobiłosia u nas dvaždy bôlš raboty i vsie my tut zabiêhany jak šalony. A to tomu, što 30. studnia v nočiê, po vsiech trudach ciažarnosti, rodiłsia nam synok - małyj Witia!
Słovom - zdaryłsia znôv małyj čud, pobôlšała naša siemja i znôv nas bôlš stało, hovoraščych po-pudlaśki :)
Nataška, joho staršaja sestronka, kotoroji v majovi bude dva roki, uže chorošeeńko ponimaje našu movu a i starajecce štoś i na jôj pomaleńku hovoryti. Pokul najliêpš vychodit jôj "miasio" - oj, ne može byti jedło bez miasa! Dorohije, ja kuliêšu ne odion raz uže navaryła postovoho, a v zasadi u mene zausiody kuliêš postovyj, a didita moje sidit za misočkoju i, divlučysia na mene velikimi jak tariêłki očami, pytaje "miasio?". I treba toho miasa tohdy dokinuti - a to kubaski kusočok, a to jak štoś jak raz upečane čy uvarane maju.
I velmi ostorožno, z cikavostižu i z luboviu podchodit do svojoho mołodšoho bratika, kotoryj uže načynaje nam i gugati, i gruchati, i spivati svoje piesieńki, koli z nami "hovoryt".
Takaja u nas teper sytuacja!
I sytuacja dobra, i daj Boža sčastlivo razom dołhoje žyccio prožyvati.
Koli rodiłsia Witiuška, mnoho prochodiło i prochodit i na sviêti, i v našum siemiejnum hroni zdarenniau. Marš v Hajnuvci, a kotorum mołodyje lude z hłubiny kraju, nedumajučy samomu, napchany durackimi hasłami idut i toptajut pamiat' o našych bohibšych z ruk okrutnych pseudohierojuv. Včera Dień Voli v Biełarusi i joho strašnyje efekty - zatrymanija.
Ale i to, što moja babula, kotora cełoje moje žyccio była, pomerła - ustupiła miêscia małomu Witiušcy.
Razom z jeju, tak jak z každym starikom, kotoryj u nas odchodit, čy vôn dožyvał na viości čy v horodi, odchodit naša mova i tradycja. I tak złožyłoś, što zaraz potum pomer i moj diad'ko pośle ciažkuj chvoroby, jôj syn. I tak nastupnyj raz do mene došło, što odchodiat tyje dva pokolenija, navat uže lude pokolenija našych bat'kuv, kotoryje žyli v sopraudnoji našoji movi i kultury. I teper ono v našych rukach zachôvati pamiat' pro jije i perekazuvati našym diêtiam - koli žyvemo daleko od Rodini, ale moža i bôlš sioje potrebne koli na sioj Rodinie žyvemo.
My otkazujem za buduščeje našoj kultury, za pamiat' pro našu movu, pro predkuv, i štob našy dieti mieli svoi korni jasno pokazany. To je ciažkaja robota, bo často treba budovati štoś z ničoho, ale možna, ono štob ne puddavacca i ožyvlati na štodeń to, z čoho my sami vyrastajem.
I Wam vsiêm toho žadaju razam z nadchodiaščoju Vesnoju razom z mojeju hovoraščoju i gugajučuju po-pudlaśki siemjoju!
Katia, Jaška, Nataška i Witiuša.
trochu ja tut pomołčała - nu dołho mene ode i ne było na blohovi. No spasibo, što vsirumno chto-nechto časom šče i zahladaje. A čom mene ne było?
Nu, narobiłosia u nas dvaždy bôlš raboty i vsie my tut zabiêhany jak šalony. A to tomu, što 30. studnia v nočiê, po vsiech trudach ciažarnosti, rodiłsia nam synok - małyj Witia!
Słovom - zdaryłsia znôv małyj čud, pobôlšała naša siemja i znôv nas bôlš stało, hovoraščych po-pudlaśki :)
Nataška, joho staršaja sestronka, kotoroji v majovi bude dva roki, uže chorošeeńko ponimaje našu movu a i starajecce štoś i na jôj pomaleńku hovoryti. Pokul najliêpš vychodit jôj "miasio" - oj, ne može byti jedło bez miasa! Dorohije, ja kuliêšu ne odion raz uže navaryła postovoho, a v zasadi u mene zausiody kuliêš postovyj, a didita moje sidit za misočkoju i, divlučysia na mene velikimi jak tariêłki očami, pytaje "miasio?". I treba toho miasa tohdy dokinuti - a to kubaski kusočok, a to jak štoś jak raz upečane čy uvarane maju.
I velmi ostorožno, z cikavostižu i z luboviu podchodit do svojoho mołodšoho bratika, kotoryj uže načynaje nam i gugati, i gruchati, i spivati svoje piesieńki, koli z nami "hovoryt".
Takaja u nas teper sytuacja!
I sytuacja dobra, i daj Boža sčastlivo razom dołhoje žyccio prožyvati.
Koli rodiłsia Witiuška, mnoho prochodiło i prochodit i na sviêti, i v našum siemiejnum hroni zdarenniau. Marš v Hajnuvci, a kotorum mołodyje lude z hłubiny kraju, nedumajučy samomu, napchany durackimi hasłami idut i toptajut pamiat' o našych bohibšych z ruk okrutnych pseudohierojuv. Včera Dień Voli v Biełarusi i joho strašnyje efekty - zatrymanija.
Ale i to, što moja babula, kotora cełoje moje žyccio była, pomerła - ustupiła miêscia małomu Witiušcy.
Razom z jeju, tak jak z každym starikom, kotoryj u nas odchodit, čy vôn dožyvał na viości čy v horodi, odchodit naša mova i tradycja. I tak złožyłoś, što zaraz potum pomer i moj diad'ko pośle ciažkuj chvoroby, jôj syn. I tak nastupnyj raz do mene došło, što odchodiat tyje dva pokolenija, navat uže lude pokolenija našych bat'kuv, kotoryje žyli v sopraudnoji našoji movi i kultury. I teper ono v našych rukach zachôvati pamiat' pro jije i perekazuvati našym diêtiam - koli žyvemo daleko od Rodini, ale moža i bôlš sioje potrebne koli na sioj Rodinie žyvemo.
My otkazujem za buduščeje našoj kultury, za pamiat' pro našu movu, pro predkuv, i štob našy dieti mieli svoi korni jasno pokazany. To je ciažkaja robota, bo často treba budovati štoś z ničoho, ale možna, ono štob ne puddavacca i ožyvlati na štodeń to, z čoho my sami vyrastajem.
I Wam vsiêm toho žadaju razam z nadchodiaščoju Vesnoju razom z mojeju hovoraščoju i gugajučuju po-pudlaśki siemjoju!
Katia, Jaška, Nataška i Witiuša.
czwartek, 22 września 2016
Što dobroho, što novho?
Dorhije,
jak pevno mnohije z Vas uže znajut - na fejsbukovuj storonci HPS ("Hovorymo po svojomu") ukazałosia video autorstva s. Mateuša Stryčuli, v kotorum načynaje vôn novyj podchod do nauki našoji movy i do jije samoji vohule.
Značyt - ne budemo ono čytati, a budemo i słuchati našu movu, i pryvykati nejako na novo, što jije šče normalno užyvajut, tak same mołodyje, i što sioje je jak najbulš normalne i dobre. A tut šče spadar Stryčula, kotoryj dla neodnoho z dlašukpuuv može byti uzorom toho, jak našu movu i kulturu treba učyti i šanuvati.
Ja maju velmi uvažaju spadara Stryčulu za joho podchod do našoji movy i kultury (a šče i liêpš hovoryt jak nekotoryje z mołodych rodovitych Pudlašukuv, sami pryznajte), i velmi jomu kibicuju. Tomu podkidaju tut linka do joho filmu, chto šče ne bačył, i zaprašaju do interakcji!
Vsioho Vam dobroho!
https://www.youtube.com/watch?v=Ho6y_q7f_7c
jak pevno mnohije z Vas uže znajut - na fejsbukovuj storonci HPS ("Hovorymo po svojomu") ukazałosia video autorstva s. Mateuša Stryčuli, v kotorum načynaje vôn novyj podchod do nauki našoji movy i do jije samoji vohule.
Značyt - ne budemo ono čytati, a budemo i słuchati našu movu, i pryvykati nejako na novo, što jije šče normalno užyvajut, tak same mołodyje, i što sioje je jak najbulš normalne i dobre. A tut šče spadar Stryčula, kotoryj dla neodnoho z dlašukpuuv može byti uzorom toho, jak našu movu i kulturu treba učyti i šanuvati.
Ja maju velmi uvažaju spadara Stryčulu za joho podchod do našoji movy i kultury (a šče i liêpš hovoryt jak nekotoryje z mołodych rodovitych Pudlašukuv, sami pryznajte), i velmi jomu kibicuju. Tomu podkidaju tut linka do joho filmu, chto šče ne bačył, i zaprašaju do interakcji!
Vsioho Vam dobroho!
https://www.youtube.com/watch?v=Ho6y_q7f_7c
czwartek, 18 sierpnia 2016
Spasa!
Dorohije!
Zavtra velikoje sviato Spasa!
V telebačenni možna bude pobačyti 2-ôch hodinnuju transmisju na TVP 2, načynajecce o 10:00, prosto z Hrabarki, ne proziahajte koli ne možete byti tam čy de inakš posviatkuvati!
Poza tum sviatkuje monastyr v Sakach i prychod v Novum Berezovi! Je z čoho vybirati.
My tolki v subotu znôv jedem na Pudlaše, ale budem ohladali zavtra transmisju.
Tak što do pobačennia na Rodinie, budem šukati liêta, kotoroje štoś toho roku na Pudlašy velmi mokroje. A mo jak raz perestane padati na nastupnych dva tyžni? Toho žadaju sobie i Vam i pozdravlaju z nadchodiaščym zavtry praznikom!
Zavtra velikoje sviato Spasa!
V telebačenni možna bude pobačyti 2-ôch hodinnuju transmisju na TVP 2, načynajecce o 10:00, prosto z Hrabarki, ne proziahajte koli ne možete byti tam čy de inakš posviatkuvati!
Poza tum sviatkuje monastyr v Sakach i prychod v Novum Berezovi! Je z čoho vybirati.
My tolki v subotu znôv jedem na Pudlaše, ale budem ohladali zavtra transmisju.
Tak što do pobačennia na Rodinie, budem šukati liêta, kotoroje štoś toho roku na Pudlašy velmi mokroje. A mo jak raz perestane padati na nastupnych dva tyžni? Toho žadaju sobie i Vam i pozdravlaju z nadchodiaščym zavtry praznikom!
czwartek, 30 czerwca 2016
Liêtočko!
Trochu pomołčała, poleniłasia v žeškum liêtnium soncy, a tut uže kuniec červienia i četvertyj deń Petrovoho Posta ide!
Do połoviny maja byli my na Rodinie i treba było voročatisia nad morie, ale zarazki znôv na počatku lipnia vybirajemsia z povrotom na Rodinu, de my z Nataškoju planujem trochu pobyti i podychati Pudlaśkim povietrom.
Maju nadiêju, što i Wam udałosia albo i udastisia, koli žyvete daleko od Pudlaša, pryjechati siuda choč trochu teper, koli teplinia, koli vsio pryhože, zielone, busły liêtajut, zbožža dospivaje.
My budem na pevno polovati na vsiaki kulturnyje zdarienija i padzieji, i jak tolko udsastsia vziati udieł, obizatielno Wam pro sioje i napišu!
U poperednij raz udałosia nam mieždu inšymi byti v Kuraševi na festivalovi "Tam po majovuj rosi". Kuraševo to rodna viośka mojej mamy. Narešti, pośle dołhich liêt, pobyła ja tam dołš jak tolki perejechati i projtisia, posłuchała, jak zvučyt viośka. A i zabava z orhanizatorami była cudovna. žal tolki, što z viośki ne poprychodili čut' nichto, ale tovarystvo było tak viasiołaje, tak rozhulanoje, što i zdavałosia, što v ohule im ne pereškadžaje małaja kolkost' hladačy. A atmasfera była velmi pozytyvna, i vsie hovoryli po svojomu kruhom vołočebnoho pochoda, i byli z nim lude, kotorych Wy, koli interesujeteś našoj kulturoj, na pevno dobre znajete - spdarynie Ewa Zwierzyńska i Barbara Gorolčuk, spadary Tomaš Sulima i Mateuš Stryčula i,koniečno,sam Dorofiej Fionik-orhanizatar i veduščyj. I kruhom carstvovał duch suplnosti i praznika.
Tolki mnie žal, što tak napravdu našy viośki uže ne ja na što deń tak połnyje žyccia. Što što raz častiej čuti tam polśkoju movu, a nie movu načych diedov i pradiedov, kotoraja, niahlediačy na vsiaki historyčny prypadki, žyła jak i našy viośki, čerez sotni liêt - pokul pakalenije našych bat'kôv ne horoda.
Štož, moža nam šče udastsia spasti našu movu i kulturu. Daj Boža.
Ja pokul šykuju Wam šče trochu perekładuv stiškuv i zaprašaju na storonku spadara Maksimjuka, kotoryj što jakijsia čas vkidaje novyje perekłady sviatovuj literatury.
http://svoja.org/literatura.html
Tohdy da pabačennia na Rodinie! Korystajte z liêtočka i hovoriete po-pudlaśki!
Do połoviny maja byli my na Rodinie i treba było voročatisia nad morie, ale zarazki znôv na počatku lipnia vybirajemsia z povrotom na Rodinu, de my z Nataškoju planujem trochu pobyti i podychati Pudlaśkim povietrom.
Maju nadiêju, što i Wam udałosia albo i udastisia, koli žyvete daleko od Pudlaša, pryjechati siuda choč trochu teper, koli teplinia, koli vsio pryhože, zielone, busły liêtajut, zbožža dospivaje.
My budem na pevno polovati na vsiaki kulturnyje zdarienija i padzieji, i jak tolko udsastsia vziati udieł, obizatielno Wam pro sioje i napišu!
U poperednij raz udałosia nam mieždu inšymi byti v Kuraševi na festivalovi "Tam po majovuj rosi". Kuraševo to rodna viośka mojej mamy. Narešti, pośle dołhich liêt, pobyła ja tam dołš jak tolki perejechati i projtisia, posłuchała, jak zvučyt viośka. A i zabava z orhanizatorami była cudovna. žal tolki, što z viośki ne poprychodili čut' nichto, ale tovarystvo było tak viasiołaje, tak rozhulanoje, što i zdavałosia, što v ohule im ne pereškadžaje małaja kolkost' hladačy. A atmasfera była velmi pozytyvna, i vsie hovoryli po svojomu kruhom vołočebnoho pochoda, i byli z nim lude, kotorych Wy, koli interesujeteś našoj kulturoj, na pevno dobre znajete - spdarynie Ewa Zwierzyńska i Barbara Gorolčuk, spadary Tomaš Sulima i Mateuš Stryčula i,koniečno,sam Dorofiej Fionik-orhanizatar i veduščyj. I kruhom carstvovał duch suplnosti i praznika.
Tolki mnie žal, što tak napravdu našy viośki uže ne ja na što deń tak połnyje žyccia. Što što raz častiej čuti tam polśkoju movu, a nie movu načych diedov i pradiedov, kotoraja, niahlediačy na vsiaki historyčny prypadki, žyła jak i našy viośki, čerez sotni liêt - pokul pakalenije našych bat'kôv ne horoda.
Štož, moža nam šče udastsia spasti našu movu i kulturu. Daj Boža.
Ja pokul šykuju Wam šče trochu perekładuv stiškuv i zaprašaju na storonku spadara Maksimjuka, kotoryj što jakijsia čas vkidaje novyje perekłady sviatovuj literatury.
http://svoja.org/literatura.html
Tohdy da pabačennia na Rodinie! Korystajte z liêtočka i hovoriete po-pudlaśki!
środa, 11 maja 2016
Viête tut?
http://www.festiwal.cerkiew.pl/home.php?id=180
Ja korystaju z toho,što jak raz na Rodinie i starajusia byti. Koncert inauguracyjnyj - majsterštyk! Včera ne zmohli pôjti,ale disia uže znôu biežymo choč trochu posłuchati.
Da pabačenija v Hajnuvśkom Soborovi!
Ja korystaju z toho,što jak raz na Rodinie i starajusia byti. Koncert inauguracyjnyj - majsterštyk! Včera ne zmohli pôjti,ale disia uže znôu biežymo choč trochu posłuchati.
Da pabačenija v Hajnuvśkom Soborovi!
czwartek, 7 kwietnia 2016
Sviatočko!
Na Pudlašy rozcvitaje vesna, vsiudu pachne, vsiudu hože. Jak to u nas.
A disia šče velikoje sviato - Błahovieščenije. Pomnite, što v toj deń "daže ptuška hniezdočka ne vje".
Z prazničkom!
https://www.youtube.com/watch?v=eOxt4BzYWeo
A disia šče velikoje sviato - Błahovieščenije. Pomnite, što v toj deń "daže ptuška hniezdočka ne vje".
Z prazničkom!
https://www.youtube.com/watch?v=eOxt4BzYWeo
środa, 16 marca 2016
Naša literatura, čast' 4.- "Bieženstvo" D. Fionika
Podalisia my na Rodinu, zachotiełoś pojechati, oddochnuti pudlaśkim povietrom. A jak raz popali na zapusty. To značyt, odna zapustova zabava prošła tyždeń raniej v hajnuvśkom "Górnikovi". Jasna sprava, što moi bat'ki učastvovali a mama uže tretij rôk chodiła na varštaty tradycyjnych piesniuv. My za pôzno doznalisia pro termin i uže ne uspieli dojechati, a znajem z opoviedanni, što zabava była na vsie sto, što było mnoho i mołodych, i staršych, był orhanizatar spadar Fionik, była Żemerva. Vsie tańcuvali i, jasna sprava, spivali, mnoho spivali!
Nu, daj, Boža na nastupnyj rok narešti dojedem na tuju zapustovu zabavu. A teper udałosia pobyti na Rodinie na kuniec Maslenicy, zapustitisia i vojti v čas Velikoho Pôsta.
V chati čakała na mene nespodivanka.
Mama podaryła mnie knižku "Biežeństvo. Doroha i povoroty." D. Fionika z dedykacjej od autora i pudpisami joho i Anny Fionik. Kupiła jije na tojže vspomnianuj zapustovuj zabavi.
Velmi radujuś, što taja knižka tak chutko popała v moi ruki, a šče i z dedykacjej.
Ja uže načała čytati, a najuperuč perehlanuła vsio od doski do doski.
Knižka pisana, koniečno, po-pudlaśki, zapisom našoji movy podłuh propozycji D. Fionika - na osnovi cyrylicy. Dla vsiech, kotoryje cyrylicu choč menš-bulš znajut, a takich sredi nas je velizarinoje bulšynstvo, jak ne vsie, čytatisia bude sioje chutko i bez problemuv.
Tolki pôdpisy pud znimkami i dokumentami je po-pôlśki. Do kuńca toho ne rozumieju, čôm tak, koli prynadobicce słučaj, treba bude zapytati autora.
Sama forma knižki - krasota. Podôbno jak "Miesta v historii i kultury pudlaśkich biełorusuv", "Biežeństvo" to hože vydadienyj albôm - formatu A4, v tverdych okładkach, vydrukôvanyj na kredovum papiêrovi. Ono storon moho bôlš, bo až 226 (z posłovijem V. Kornieluka i spsiom nahraniuv).
Knižka je monohrafijej Biežeństva i dumaju, što povinna najtisie v bibliotečci každoho Pudlašuka.
Nu, daj, Boža na nastupnyj rok narešti dojedem na tuju zapustovu zabavu. A teper udałosia pobyti na Rodinie na kuniec Maslenicy, zapustitisia i vojti v čas Velikoho Pôsta.
V chati čakała na mene nespodivanka.
Mama podaryła mnie knižku "Biežeństvo. Doroha i povoroty." D. Fionika z dedykacjej od autora i pudpisami joho i Anny Fionik. Kupiła jije na tojže vspomnianuj zapustovuj zabavi.
Velmi radujuś, što taja knižka tak chutko popała v moi ruki, a šče i z dedykacjej.
Knižka pisana, koniečno, po-pudlaśki, zapisom našoji movy podłuh propozycji D. Fionika - na osnovi cyrylicy. Dla vsiech, kotoryje cyrylicu choč menš-bulš znajut, a takich sredi nas je velizarinoje bulšynstvo, jak ne vsie, čytatisia bude sioje chutko i bez problemuv.
Tolki pôdpisy pud znimkami i dokumentami je po-pôlśki. Do kuńca toho ne rozumieju, čôm tak, koli prynadobicce słučaj, treba bude zapytati autora.
Sama forma knižki - krasota. Podôbno jak "Miesta v historii i kultury pudlaśkich biełorusuv", "Biežeństvo" to hože vydadienyj albôm - formatu A4, v tverdych okładkach, vydrukôvanyj na kredovum papiêrovi. Ono storon moho bôlš, bo až 226 (z posłovijem V. Kornieluka i spsiom nahraniuv).
Mnoho v jôj znimok, mnoho vsiakich dokumentuv, istočnikovych tekstuv.
Ja taksame znimki (odin takij bačyła ja uže na storonci biezeństwo.pl Anety Prymaki-Oniszk), dokumentuv vydavanych Niemciami dla Pudlašukuv/ Biełorusuv zostavšychsia na svojej ziemli. I viedajete što? Tam, poza niemieckim jazykom, vystupaje ne ruśkij, a BIEŁORUŚKIJ, pisany cyrylicoju. Rozumiejete? Toj jazyk, pravda, literaturnaja joho forma, no był, i navat vojennyj okupant joho ušanuvał. Do toho było mnoho biełoruskich škoł v toj čas, vydavalisia knižki, haziety. Tiem bulš nam treba teperki šanuvati svoju rodnuju, pudlaśkuju movu, a to prosto vstyd!
Na zadniej obłožci knižki čakaje šče dadatok, višenka na torti - "Biežeństvo. Rozkazy i pieśni" - płyta z nahraniami, bôlš jak try z połovinoj hodiny nahraniuv, v tôm autentyčnych hołosov sviedkov Biežeństva!
Ne mohu dočakatisia, koli pročtaju cełuju knižku i prosłuchaju płytu. Tohdy postarajusia ode napisati svoju opiniu.
Ale teperki mohu skazati uže na pevno - obiazatielno kuplajte i čytajte tuju knižku! To je velmi važnaja čast' našoj historii, treba jije znati, a knižka v takoj formi, šče na rodnuj movi, je samym bohatym i cikavym istočnikom znanija.
Na počatku toho artykułu vspomniła ja taksame pro to, što načałsia Velikij Pôst. To že je čas spakoja i čakanija na Velikdeń. Taja knižka jak raz pasuje na toj čas - šče i mnoho čoho doznajemosia pro sebe.
A v biellicejach u Bielśku i Hajnuvci povinna od razu byti oboviazkovaj literaturaj!
Na počatku toho artykułu vspomniła ja taksame pro to, što načałsia Velikij Pôst. To že je čas spakoja i čakanija na Velikdeń. Taja knižka jak raz pasuje na toj čas - šče i mnoho čoho doznajemosia pro sebe.
A v biellicejach u Bielśku i Hajnuvci povinna od razu byti oboviazkovaj literaturaj!
"Беженство. Дорога i повороты 1915-1922", Дорофей Фiонiк, vyd. Музieй Маейi Батькувшчыны в Студзiводах, 2015.
środa, 3 lutego 2016
Koli ne možna zrazumieti... - epiloh
Na youtube dostupnyj je film Jurki Kaliny pro spadara Sierhieja Ničyporuka.
Velmi hožyj film pro mudroho čełovieka, kotoryj mnoho v žycci prošoł, a sam rodivsia v Zalešanach, odnoj z viosok, kotoryje pali achviarami pohromuv "Buroho". Sam film i sam joho bohatyr to historii, kotoryje dokazujut, što je na našuj ziemle vsio taki mudryje lude, kotoryje ne ziahajut nianavistieju navat, kali byli pakryvdžanymi.
Spadar Ničyporuk kaže v niom velmi mnoho mudrych fraz. Vystupajut m.in. taksame prokurator z IPN, autor dokumentu z 2005 pro prohromy na Pudlašy, vystupaje profesar z UwB.
Mnoho sioj film vyjaśniaje navat dla nas - Pudlaśkich Biełorsuv.
A najvažniejša i najmudriejšaja dla mene fraza padaje z hub s-ra Ničyporuka na kuniec:
"Vsie povinny moliti Boha, žeb odohnał znašych sierdiec toju nienavist', toju łukavu (...) čy to je akcja, čy reakcja, skutok vsiehda bude takij sam. Ja dumaju, što vže čas jakby zabuti o obidach, treba odvołatisia do rozumu. Bo jak my znov začynajem dielitisia na odnych i druhich - to tak jakby opiat' siejem ziarno zła."
Pomnite pro sioje.
A tut majete filma. Ohladajte, podsyłajte znakomym. Napravdu mudryj i cikavyj. Spasibo tvorcam i hołovnomu hierojovi za joho!
PS Ja by chotieła, štob toj fim trafił do vsiech tych, kotoryje siejut narodovu nienavist', a pered usim do visech, pro kotorych pišu v poperednim posti. Moža sioje jakoś choč krychu vorušyłob ich sumienia?
Koli ne možna zrazumieti...
Na počatku mojoho posta posłužusia słovami vziatymi z fejsbukovuj storonki "Hovorymo po svojomu", vpis z 02.02.: "ne rozkruczwajemo politycznych tem bo i ne dla toho storona stworena (...) Je odnak taki sprawy kotore kasajutsie nas stôlko szto tiażko mowczati."
Potum data:
31. Studnia minuło 70 liêt od času masakry vozakuv vliesovi la Bielśka Pudlaśkoho
02. Lutoho minuło 70 liêt od času pohromuv neskolkich viosok na našuj ziemle, pohromuv v kotorych hibnuli mirnyje žychary hetych viosak.
Spravcy: bandy "Buroho" i "Łupaški", złačyncuv mordjujučych mirnych žycharuv v imia čystiny etničnuj i ideologičnuj.
U Polśkich nacjonalistuv na razi je peršyj (i, daj Boža, ostatnij) etap. Takim słovom je u nich "komunist" i vsiakije synonimy. Ne maje značenija, što za tym słovom napravdu stoit. Tut "komunist" to vsie, chto protiv, koli vony nesut odnu, sviatuju pravdu, vony - nastojaščyje lude.
Mimo takich ruchuv, mimo storon v interneti klikajučych do nianavisti, mimo storon, de avtory pišut, što tolki pulśkij narod był kryvdžany, a sotni čytačej kryčyt nienavistiu do narodnych mienšosti, ja vsio taki vieru, što ludi złych menš na svieti jak tych dumajučych, šanujučych inšych od sebe. A koli koło nas je tyje, kotoryje siejut nianavist', my ne bud'mo takimi, bud'mo dobrymi, mudrymi i svoich ditiat chovajmo na dobrych ludi.
Každyj narod maje svoi kryvdy, každyj narod maje svoji trahedji.
Dieło v tom, štob ich ne rozdrapuvati, a probačati, šanuvati sebe vzaimno i umieti pryznatisia - tak, my zrobili kiepśko, probačte. Davajte budem teperki žyti zhudno, štob takoje štoś ne povtarałoś.
Tolki lude, kotoryje ne majut samouvierennosti, ale za toje mnoho kompleksuv, bojacca tak zrobiti.
A my...
Bud'mo mudrejšymi. Bud'mo dobrymi. Zavsiody.
Istočnik znimka: https://historiamniejznanaizapomniana.wordpress.com/2016/01/29/70-rocznica-pacyfikacji-bialoruskich-wsi-przez-oddzial-nzw-burego/ (Velmi cikavyj i pravdivyj artykuł).
Na pomniku je i prozvišča i mojoho pradieda, odnoho z vozakuv, kotoryj pohib v liêsovi. Ne byv komunistom i navat pevno i ne velmi i znał, što to takoje. Banda "Buroho" siłoju zabrała joho na svoju akcju, kotoraja ne pušła po ichnioj dumcy. Pradied był pravosłavnym Biełorusom, sviedkom neudačnych diejstvi bandy i za sioje zapłatił svoim žycciom, zostavlajučy žonku i maleńkich ditiat...
Potum data:
31. Studnia minuło 70 liêt od času masakry vozakuv vliesovi la Bielśka Pudlaśkoho
02. Lutoho minuło 70 liêt od času pohromuv neskolkich viosok na našuj ziemle, pohromuv v kotorych hibnuli mirnyje žychary hetych viosak.
Spravcy: bandy "Buroho" i "Łupaški", złačyncuv mordjujučych mirnych žycharuv v imia čystiny etničnuj i ideologičnuj.
Čom zhunuli vozaki? Bandom "Buroho" i "Łupaški" ne udałasia akcja odvetu na voročajučychsia do ZSRR sovieckich sołdatach. Vozaki byli im potrebny zabrati oborudovanije odbitoje sołdatom. Plan ne zovsiem vyšoł. Jakoby v odveti vozaki pohibli v liêsovi. Perežyli tyje, kotoryje perechrystilisia po katoličeski. Istočnik informacji: relacji sviedkuv z dokumentu IPN.
Čom viośki byli pacyfikovany? Bo tam byli "komunisty", kotryje chotieli "Biełorusi", vstupali do partii i tak daliej. "Komunisty", kotoryje v zasadi i ne znali, što to kumuna, ale dobre znali, što to je vojna, bieda i nietolerancja. Nekotoryje dumali, što novaja vłast', uže očerednaja od mnohich liêt, narešti nese pokoj i perechod z biedy i nietorlerancji v sviet tolerancji i społečnoho avansu do "połnocennych" ludi.
Jak mnie izviestno, to tolki kusok faktyčnuj ličby žertv polovań bandy "Buroho" i "Łupaški" na "komunistuv".
Čom viośki byli pacyfikovany? Bo tam byli "komunisty", kotryje chotieli "Biełorusi", vstupali do partii i tak daliej. "Komunisty", kotoryje v zasadi i ne znali, što to kumuna, ale dobre znali, što to je vojna, bieda i nietolerancja. Nekotoryje dumali, što novaja vłast', uže očerednaja od mnohich liêt, narešti nese pokoj i perechod z biedy i nietorlerancji v sviet tolerancji i społečnoho avansu do "połnocennych" ludi.
Jak mnie izviestno, to tolki kusok faktyčnuj ličby žertv polovań bandy "Buroho" i "Łupaški" na "komunistuv".
Neznakomym supadziennijem komunistami byli vsie pravosłavnyje Biełorusy, v tum žeńščyny i dieti...
Teper sionniašnost':
27.02. polśkije nacjonalisty planujut v Hajnovci marš v pamiat' "Wyklatych sołdatuv"
Planujut toj marš na zemlie, kotoraja płyve krovleju našych predkuv, zabitych nevinno bandoju frustratuv, kotoryje svoji abmicji realizovali tak, jak najprostiej: na bezbronnych ludiach.
Jak sioje ponimati?
Teperašniaja vłast' v našuj stranie daje tichuju zhodu na nacjonalistyčny vystupki. Korystajucca tym takije že frustraty, jak tyje, kotoryje zabivali nevinnych ludi v 1946 v Pudlaśkich viośkach.
Takije lude vykrostujut ahresju i nianavist' dla pudtrymki svojeji racji, na kotoruju ne majut racjonalnych arhumentuv. Jeśli nema racjonalnych, zostajecce demonstracja siły i začarouvyvanie rečyvistnosti słovom. Ne v charatery ruhanija, bo to za proste. To je słova schovany za informacjami z "krynic hodnych davieru" pro to, što vôny majut racju. To je pustyje hasła połny ahresji (np. "Jedna Polska katolicka".) To je abzyvanije druhoho čełoviêka słovom, kotoryje vyjmaje z joho čełoviêčestvo. Tohdy toje słovo avtomatyčno označaje kohoś huršoho, druhoji katehorji, kohoś, chto ne maje prava do svoich racji, a daliej, koli dochodit do skrajnosti, ne maje prava žyti.
U Polśkich nacjonalistuv na razi je peršyj (i, daj Boža, ostatnij) etap. Takim słovom je u nich "komunist" i vsiakije synonimy. Ne maje značenija, što za tym słovom napravdu stoit. Tut "komunist" to vsie, chto protiv, koli vony nesut odnu, sviatuju pravdu, vony - nastojaščyje lude.
Čy sioje čohoś Vam ne prypominaje?
Ale, štob vyjasniti. Ahresja je dobre kamuflovana. V postati "dobruj noviny". My ne idemo pokazati siły protiv Vam. My idemo pokazati Vam, de je racja, de pravilnaja storona. My nesemo Vam svietło pravdy. My nesemo pravdu o bohatyrach. My odion narod, kotoroho tolki kryvdili, a kotoryj nikohutkomu ne prynios kryvdy. Čy sioje tak same čohoś Vam ne prypominaje?
Našy diedy, našy bat'ki mołčat. I nas naučyli mołčati. Bo vieki kryvdy, jakoji doznavali našy predki, naučyli ich ne odzyvatisia v svojuj spravi. Bo strach. Bo treba ticho sidieti, štob perežyti. Na vsio zhodžatisa, čoho choče dannaja vłast', bulšynstvo. Tolki štob perežyti.
Ale jak ticho sidieti, koli po krovi našych predkuv majut stupati buty tych, kotorych hołovy napakovany nacjonalistyčnymi hasłami?
A šče pryhlańtesia prozviščam... Kolki je typovo biełoruskich, pudlaśkich sredi polskich nacjonalistuv na Pudlašy. Je socjolohična i psycholohična pravda, što najhołosniej kryčat tyje, kotoryje bojacce, štob ich ne rozpoznali v hrupi, kotoryje majut kompleks svojoho proischodženija.
Čy sioje tak same čohoś Vam ne prypominaje?
Koli takije maršy majut miêsto deś v Polšy, my jakoś pryvykli, chot' bolit. Ale koli maje vôn maje byti zorhanizovany na toj ziemle, de nevinny lude byli masovo zabivany - bolit bulš. Tohdy što robiti?
Dyskusja merytoryčna z lud'mima, kotoryje dumajut tolki pustymi hasłami, ne maje sensu.
Dyskusja merytoryčna z lud'mima, kotoryje dumajut tolki pustymi hasłami, ne maje sensu.
Kotrmanifestacja? Ale v jakum charakterovi? Stanuti zo znimkami našych babok, prababok, diedov i pradiedov, ich małych dietok, z datami i sposobami ich smerti, jakuju zafundovali bandy "Buroho" i "Łupaški"?
Diejničati v interneti?
Vsio možna.
Ono tolki ne možna datisia provokacji, štoby skazati to, z povodu čoho nacjonalisty zrobiat z tebe komunista i voroha narodu. A vôny je mastiera v perekručyvaniji rečyvistnosti i arhumentuv, jakije do ich stosujut dumajučyje lude.
Ono tolki ne možna datisia provokacji, štoby skazati to, z povodu čoho nacjonalisty zrobiat z tebe komunista i voroha narodu. A vôny je mastiera v perekručyvaniji rečyvistnosti i arhumentuv, jakije do ich stosujut dumajučyje lude.
Čy sioje tak same čohoś Vam ne prypominaje?
Ne možna nam datisia provokacji. Ale ne možna nam zabyti, što robili bandyty "Buroho" i "Łupaški" 70 liêt na zad.
W IPNi šče je dokumenty pro sije zbrodni z ich opisami. Pokul majete šansu - poznakomteś z nimi.
Mimo takich ruchuv, mimo storon v interneti klikajučych do nianavisti, mimo storon, de avtory pišut, što tolki pulśkij narod był kryvdžany, a sotni čytačej kryčyt nienavistiu do narodnych mienšosti, ja vsio taki vieru, što ludi złych menš na svieti jak tych dumajučych, šanujučych inšych od sebe. A koli koło nas je tyje, kotoryje siejut nianavist', my ne bud'mo takimi, bud'mo dobrymi, mudrymi i svoich ditiat chovajmo na dobrych ludi.
Každyj narod maje svoi kryvdy, každyj narod maje svoji trahedji.
Dieło v tom, štob ich ne rozdrapuvati, a probačati, šanuvati sebe vzaimno i umieti pryznatisia - tak, my zrobili kiepśko, probačte. Davajte budem teperki žyti zhudno, štob takoje štoś ne povtarałoś.
Tolki lude, kotoryje ne majut samouvierennosti, ale za toje mnoho kompleksuv, bojacca tak zrobiti.
A my...
Bud'mo mudrejšymi. Bud'mo dobrymi. Zavsiody.
Istočnik znimka: https://historiamniejznanaizapomniana.wordpress.com/2016/01/29/70-rocznica-pacyfikacji-bialoruskich-wsi-przez-oddzial-nzw-burego/ (Velmi cikavyj i pravdivyj artykuł).
Na pomniku je i prozvišča i mojoho pradieda, odnoho z vozakuv, kotoryj pohib v liêsovi. Ne byv komunistom i navat pevno i ne velmi i znał, što to takoje. Banda "Buroho" siłoju zabrała joho na svoju akcju, kotoraja ne pušła po ichnioj dumcy. Pradied był pravosłavnym Biełorusom, sviedkom neudačnych diejstvi bandy i za sioje zapłatił svoim žycciom, zostavlajučy žonku i maleńkich ditiat...
Subskrybuj:
Posty (Atom)