Oj Ty zima!

Trochu sniêhu spało na Pudlašy, ale, ščyro skazavšy, ja ščyro obidžana, što na Pomori nasypane po koliêni, a tut čobotom po zemliê šoruješ. Z mary pobiêhati na nartach po sniêhovi v liêsach pokul ničoho tohdy ne vychodit, ale pušli my disiaka na rozviêdki polnoju dorohoju, kob zobačyti, čy chôč de nede toho sniêha moža bôlš. Witia, jak zausiody, prospał cełuju vyciečku zakruniany pôd kocom. Oj, lubit vôn spati na sankach. A my z Natašoju nazbirali tradycyjnyj pudlaśkij zimowyj bukiêt - travu (bačyte,jakoje u nas vsio prostoje? Zvecce prosto trava i vsio:) Miêli šče chorošuju pałku, oj liêzła ja za jeju v kusty čuť ne mission impossible, ale Nataška vziała deś jije vykinuła po dorozi i my jije vže ne našli.

Pomnite takije bukiêty z koliśnich chatuv? Šče ich často i pryozdablali. Ne bylo kviaciarniuv i tohdy tak trochu krasoty vnosili do chaty. U nas v versji podstavovuj, za toje v chorošuj bancy.