Serdečno vitaju na mojum blohovi.
Jak bačyte, pisati budem po-pudlaśki.
Značyt, pisati budem na rôdnoj movi tiech, u kotorych diêti, bat'ki i vôny sami hovorat albo chočut hovoryti po-pudlaśki, po svojomu, kotoryje na Pudlašy žywut albo vyjichali, no nudiat za Rodinoju.
Kodyfikacyju pudlaśkoho jazyka prymaju za Janom Maksimijukom, kotoryj sotvorył łacińskuju versju zapisu pudlaśkoj movy na osnovi tak zvanôi "środkovoi gwary" i pracy dochtorskuj Jana Pietručuka - avtora rozpravy pro pudlaśkuju hovorku wiośki Kuraszewo. Vsio na tuju temu najdete na joho storoncy www.svoja.org a taksamo w knižci "Čom ne po-svojomu? Elementarz podlaski z objaśnieniami" wydanôj w 2014 rôci.
Isnuje i druhaja kodyfikacja našôj movy autorstwa Dorofieja Fionika, vôna opirajetsia na cyrlicy i je dla mene tak samo cikavoj. Moža nektoryje teksty povstanut i na hetum alfabeti - tož mnoho z nas, Pudlašukôv, znaje cyrilcu i bez problemu jije čytaje.
Pokul - načynajem z łacinki.
A z čoho? A zo vsioho. O vsiôm budem pisati.
O historii, o teperešniôm, o buduščem.
O vsiôm, što sviazane z Pudlašem, našymi korniami, movoju, kulturoju.
A čom na ławci?
A tôm, što je to odno iz takich zvyčajou, kotoroje dla nas typôvoje, što od dieda pradieda było znakome i svojskoje - posidiêti, pohovoryti, pospivati večerom. Ławočka powinna stojati pered každoju chatoju.
Na ławci vsio, što wažnoje, mieło svoje miesto - plotki, večôrki od viesny do liêta. I tak našy pradiedy, diedy i bat'ki, ktoryje šče na viôskach žywut, zausiody mieli miesto štob v spokojovi sviet poohladati, spotkatisia, a to pohovoryti - tak jak i my tut možem častku siêtoho sotvoryti.
Tak što maju nadiju, što lektura siêtoj storonki prynese Vam tolki radosti, jak mniê prynosti pisati na našôj rodnôj movi.
